من فقط رد شد و یک لحظه نگاهش کردم
بعد یک عمر نمازم را قضایش کردم
فقط نگاهش کردم
نگاهش کردم
مادرم تا فهمید که سرخوش و دیوانم
اسم زیبای تورا زیر کتک لو دادم
من به تو دل دادم
به تو دل دادم
دین و دنیای دلم بر من بوسه بزن
جون خودم شتر دیدی ندیدی
بلدی حرف نزنی اصن
میتونی بشینی اینجا پس
نه بفهمم نه بزن زل
به منِ داغونِ سیاه مست
بلدی فکر کنی یه روحم
فکر کنی چون ساکتم خوبم
نبینی اشکامو تو بارون
باورت بشه این دروغم
یه شبایی آدم یادش میره دلیل خندش
یه ابرم و میبارم رو این شهر درندشت
تو فشارم شدم آروم بغلم کن
یه روزی پیریم و پایانشو میگیریم جشن
تو اینجایی چون فرق داری واسه من با مردم
بغلم کن
اگه دنیا داره میکوبتم کنارمی اقلا تو
بغلم کن
دانلودهر کی بجز تو پیشم باشه سر میبره سریع حوصلمو
اصن هر چی که هست تقصیر من دیگه غصه نخور
نگاه تو روی منه کشته منو
باهات لج میکنم هر موقع که عشقم بگیره
میای خاموش کنی آتیشمو حرصم میگیره
میخوام جدی باشم اخم میکنم
لوس میکنی خندم میگیره
منم شدم مثل تو مثل تو مثل تو
منو کی بلده نصف تو نصف تو نصف تو
من چشام خستس ولی از قصد تا این ساعت بیدارم
فقط به عشق تو عشق تو عشق تو
حسوده قلبم بدون من تنها هیچجایی نرو جایی نرو
هر شب من به تو وصلم
دیگه داری بیست چاری منو
هر وقت من با تو قهرم
یهو بهم میگی دوست داری منو
دوست داری منو
دوست داری منو
باهات لج میکنم هر موقع که عشقم بگیره
میای خاموش کنی آتیشمو حرصم میگیره
میخوام جدی باشم اخم میکنم لوس میکنی خندم میگیره
منم شدم مثل تو مثل تو مثل تو
منو کی بلده نصف تو نصف تو نصف تو
من چشام خستس ولی از قصد تا این ساعت بیدارم
فقط به عشق تو عشق تو عشق تو
منم شدم مثل تو مثل تو مثل تو
منو کی بلده نصف تو نصف تو نصف تو
من چشام خستس ولی از قصد تا این ساعت بیدارم
فقط به عشق تو عشق تو عشق تو
همه جوره بودم اما دیگه نیستم
میرم این بار روی حرفام وای میستم
بار اول نی که زخم میخورم از آدما منم سادمو
نه تو اینجوری میتونی نه من اینجور
یکی ام نیست که بگه خب مگه مجبوری
چی میخوای تو از دل این رابطه بگو خب چته
آخه که تو تنها نمیشی تو دلت قرصه
تو اگه بخوای پر میشه دورت بشمار سه
ولی حالا برعکس تو من کیو دارم کی حالمو میپرسه
یادت میاد چیا میگفتم
بارون میاد یادت میوفتم
دوباره میزنم تو کوچه
میاد واسه من هرچی پوچه
تو نور منی بین این همه سایه
بس کن عزیزم گوشه کنایه
نه تو تنها نمیشی تو دلت قرصه
تو اگه بخوای پر میشه دورت بشمار سه
ولی حالا برعکس تو من کیو دارم کی حالمو میپرسه
آخه دل من گیره توئه تو که نمیفهمی این جدایی تقصیر توئه تو که نمیفهمی
شب و روز همش کارم شده گریه و زاری به خدا بدجور دیوونتم تو که نمیفهمی
یادت میاد چیا میگفتم
بارون میاد یادت میوفتم
دوباره میزنم تو کوچه
میاد واسه من هرچی پوچه
[قسمت ١ : بهرام]
شنیدم انقدر سخنِ زور
تهدید و خط و نشون
که داره میاد از گوشم خون
بزرگ نشدم تو پرِ قو
حریفم نشد بدون کسی
اگه شده بگو کو؟ کو؟
پازلتون نمیشه جور
تیکه‌هات نمی‌ره تو
خمی نمیاد رو ابروم
بازی سرِ چیه؟ بپیچید بهش
جدیاشون پیش مائن، نمیاید به چشم
نمیاید به گوش
قلمم تک و تیز و تنده
بیست ساله می‌چرخه هنوزم غلاف نشده
ابراهیمتون تبرش کنده
بگو من تنها بتی‌ام که خراب نشده
تلمبه‌ی کی کرده کله تو گنده؟
بگو هنوز قدرِ غبغب من باد نشده
هرکی می‌خواد بفهمه بره دوراشو بزنه
ولی آینده‌شو پیش ما خراب نکنه
قلمم کلاشه، جای گلوله‌ها واژه
بچکونم ماشه خون بدخواهام می‌پاچه
بگو هرکی دلش می خواد با ما آشنا شه
جای ما تو کتابائه نه پشت ویترین تاجر
خاطرات مائه که هنوزم تو خیابونائه
بلیط ماها رو نمی فروشن پشت باجه
میگیم هرچی بخوایم، راجع بهت نمیشیم ساکت
برام فرقی نداره رو سرت عمامه یا تاجه
[قسمت ٢ : بهرام]
زندگی چیه جز دو تا دوست، غذا و سفر خوب؟
که اونم گرفتن ازمون
رفیقامونم زدن از پشت
روم گذاشت اثر سوء
نشون میدم به همه دندون
دستام می‌برن بالا از کوه
پام مال راهای دور
مقصدم همیشه نامعلوم
عمرمون رفت با غرولند
گذشت به جستجو
ولی نکشیدیم زیر و رو
نکشیدیم زیر و رو
زندگیمو تف می کنم تو روی رفیقای خائن، دشمنای بی وجود
حکومت فاسد جامعه بی شعور
متنفرم از همه تون که یه کشوری ساختین که مظهر ظلمه
روزی نیست که زندگیمونو حراج نکنه
هر گهی می‌خوریم همه‌ش جرمه
زنده نمی مونه کسی که خلاف نکنه
دم حجله‌ها پر از جسد گربه
حکمی نمونده که قاضیتون برامون نبره
توی بدنامون پر شد از ترکش سربت
انگور خشممون هنوز شراب نشده
ما موندیم و کلی دروغ و غرور کاذب
کلی دست پشت پرده، کاسه زیر نیم کاسه
من فرزند فرهنگ مسمومتون نیستم
من مادرم قصه‌ست، پدرم آوازه
این یه جنگه بین من و عقاید مردمم
من که از اولم گفتم، بگو باورم کنن
اینا نمی خوان بفهمن من چی میگم
میگن پیچیده م
هل نشو پاتو بردا از رو دمم
جایی که ما باشیم میاد بوی خون تازه
قلندر بیداره هنوز شبمون درازه
آدمایی مثل ما تو جامعه زیاده
که شعرمون هنوز واسشون هویت میسازه
خاطرات مائه که هنوزم تو خیابونائه
قلم ماهارو نمیشکونه زور ظالم
ورقمون نمیشه تو دستتون مچاله
تا نیومدم سر وقتت خودت برو پی کارت
[قسمت ٣ : علی سورنا]
یه خشم کهنه زیر پوست زمان
یه هروئین لخته تو مغز همه
من هنوز قلبم میزنه
چیزی نمونده که از دست بدمش
میگم ..
هنوز هست کسی بخواد پی من بگرده
سفت و محکم رو به جریان مرگ
ترافیک لاشخورا دونه دونه کم میشه
این جریان تازه همه رو رنده کرده
پس از تاریخ بپرسید
نه از بردگانِ برده دارِ ترسوی صحنه
ما زنده بودیم و همین بس بود
که دلیل محکم مرگه
راه نرو رو پنجه لا جسدهای خواب
بکن تو مغزت مبارزه سخته
به این جمع کسی دعوتت نکرده
بجنگ با جنگش …برقص با رقصش
من کفرم که نمی‌ماله زهد
بده منو به توبه نامه لو
زوزه میدم به گرگ‌های لخت
باشعر…
قلّاده ت رو تف کن، مونده اگه هنوز واست راه نو
سگ سازمانی بیا بگیر پاچمو
جوری بیتو می‌کوبم
که چرک بزنه از تو سوراخ دماغتون با فلو
سیرک صلح با طعم شیک جرم
که توی ایدئولوژی‌ها میده فرم بهت
هیپ هاپ تا ابد جرمه
تو دنیایی که کلی پلیس ریخته پشتش
بده بره سینه به سرخی
ما که خلافکاریم، بذار گیر بده عرف
این ارشاد یه گرگه تو میشِ جلوت
من هنوز یه شیر تومه، میده تلوت
پس …
هم قبله ام به جرمم
هنوزم زنده ام به تخمم
باده پشتم و غریبم به کشورم
من اصلا قانونتونو ندیدم که بشکنم
و زندگیم یه ارکستر و سازم این هراسش
کشتن پدر بالاترین فرازش
فالش زدم گام عشقو گمراه تر از پیش
نبضو گم کردم، افتادم از ریتم
وسط این زمین تار و شرارت بی انتهای قلب منطقه
و توی خایه مال تو اوج حل درد و مسئله
چه می‌فهمی از قانون و جرم حمل حنجره
این نرم اوله تو اوج درد طبقه
بکش تا کشته نشی توی قلب مهلکه
به جرم درد .. به جرم رقص.. به جرم فقر ..
بالاخره یه گوشه کنج بند بشین و زل بزن به پنجره
دکوره رعد عربده شیر مرده بعد حلقه
رقص ما جا خالی تیر توی سنگره
زندگی سخته اما بعد هر دفعه
به خودم میگم باید بجنگی وسط جنگل..هی..
تو سلول دفن زیر خبر پر از رعشه
ادبیات ماها توقف لحظه ست
تا میله ها زنده باشه ما به عکسش
درخت می کشیم از قلب دفتر شکسته
مهم نیست قلب هامون زخمه
مهم بودنه این انتخاب جبره
پر کن هر ساغر رو به زخمت
که حضور ما ترکیب آهن و درخته…
چکید یه قطره از سقف نگات…
توو انعکاس زندان توو چشات
باد زد توو پنجره ها ♪♪
یه جمع بزرگ انسان تو چشات
حرکت کرد با خیزش خشم
یه تظاهرات امکان توو چشات…
ارتش سرما اشکتو کشت
مرد یه کردستان توو چشات
تا طلوع صبح بعد به اعتراف تابید ♪♪
که خون خورشیدو ریختن غروب قبل
از زمین زرد شد نهال یخ…
ولی تو خاکو میخواستی واسه کِشت آزادی
واسه فریاد برهنه مادر
توو روی درهای فولادی ♪♪
مین خشممون ترکید
چکید روی سر یه جمع توو انفرادی
ما فریاد زدیم خفگی مرزو…
آزادی زندگی یه تنگی زن رو
زمستون و تن بی درخت بود ♪♪
ننوشتیم خفگی بذر رو
توو کف آسفالتی که داده و سنگ
آغوش آوازه و جنگ…
با بوسه عشق تولد جنین آزادی توو قنداق تفنگ
بازاره و جنگ سر گوشتای تیکه تو سفره
برا زندگی امن با چکش سود ♪♪
از جنازه ها ساختن قفل طلا
میفروشن به قیمت باج
به قدرت و امنیت…
میل به پدر از ترس نبود حماقت فقط
احمق اونه که رو کله شه هیبت تاج
به جاکشان دربار استبداد مرزها ♪♪
از موج خروشان طغیان سرما
ما رو از زخم جنازه هامون تشخیص بدید فردا
واسه تغییر از مبنا ضد تبعیض و بی پروا
طی کن راهو بده صداتو…
زنده کن نگاه‌تو وسط شکست
نفس بکش و مست طی کن حصار تارو
تن لت و پار و این زخم رو برقص ♪♪
بده به ترس تن بده به ترک هر منطقه امن
تن بده خطر بده به دره
بده به رنگ…
تن بده به صحنه شکنجه نفس
تن بده به عرصه ای که جنگه
میخونه سرود خون
وسط جبر و جنون زورv
سپاه ماره رو شونه ضحاک زمون…
میکنه ترس و شک از دلش دور
وسط یه مشت گیج و کر و کور
محدود به دغدغه نون ♪♪
سوا نمیشه کرد دشمن از دوست
ظلمت از نور…
زده به زخمش نمک تلویزیون
از چهار تا فصل سهمش فقط زمستونه ♪♪
حذف شده تنش از صحنه شهر
واسه وجود می زنه پارچه سر چوب
میریزه توو میزنه بیرون…
از هر چی بند و بار گریزون
میسازه از بدنش پلاکارد
میسازه از موهاش تریبون ♪♪
اون کابوس عرفه
پایان سلطه خطبه توو نماز جمعه
دختر آبی شعله ظلمه…
روشن شده فضا از سوختن جرمش
اونه یه تنه با قلب بزرگش
می گیره کل قدرت رو به سخره ♪♪
رخ میده به این شطرنج بی مهره
که توو هر خونه موهای شب رو میبره
خون مهتاب سر سفره…
پخش میشه بین اشراف سر قله
همه چی فرو میره از سر گنده
بازی ساده ست هرکی زودتر بگه بله برده ♪♪
شده پر خون پر عقده
تووی این دهنای اسلحه خورده
ایمان زنجیره گردن مؤمن…
نقطه سر خطی یا ته جمله ها
رسانه ها همه زردن
تیترا میگن کلیکم کلیکم کن کلیک
واسه مبارزه مون میفروختن بلیط ♪♪
توده ها شو میخوان توو این درگیری
به نظر شما اینا داره تاثیری…
یا سیاست یه سرگرمیه سر پیری
بچه ها خوشحالن با خبر تعطیلی
زنده هام شلاق و چند سالی تعزیری ♪♪
هی آبادی مسموم برج بلند تو اوج تباهی بود…
پوچی هر چه بخواهی بود
حیفه این همه ماهی معصوم که توو رود تو مرد
تا که سرخ بشه آبی تون
حیفه شعری که کردم از پرده پاره گوش های شهرتون آویزون ♪♪
حیف…
اما ما نمیریم از بین اینو قول میدم بهت
عذامونو میکنیم عید اینو قول میدم بهت
نمیدونم کجا و کی با کیا و چطوری ♪♪
اما تهش نمیگیم حیف اینو قول میدم بهت
اما ما نمیریم از بین اینو قول میدم بهت
عذامونو میکنیم عید اینو قول میدم بهت…
نمیدونم کجا و کی با کیا و چطوری
اما تهش نمیگیم حیف اینو قول میدم بهت ♪♪
