رپ

متن اهنگ سوگند و هیپهاپولوژیست مریض هم

مرا ببوس من آخرین سکوتم
پرام باز بین اونا که عاشق سقوطن
دکتر خودم رفتنیه عاشق خروجه
من خودم رفتنی ام دیگه بهم نزن گلوله
مرا ببوس با اینکه زخمای عمیقم بازه
که حتی با آنتی بیوتیک هم میمونه تازه
هممون میریم پس دیگه کی خونه رو بسازه
من هنوز محکومم واسه این شعر بی اجازه
مرا ببوس که من آخرین شهر بی دفاعم
یه آسمون تاریک ابریِ بی ستاره ام
مرا ببوس برای بغض آخرین نگاهم
منم یه روزی میرم اما بازم موندگارم
مرا ببوس حتی بین برف و بارون
از سر مستی چک زدم توو روی خط قانون
میدونم کندن از این سرزمین نبوده آسون
یه هوای مه آلود جنگل و صدای بارون
هنوزم بدهکارم به کنارت چند تا بوسه
تاریک ترین لحظه ی هر شبی نزدیک روزه
حتی برّه ها بترسن از صدای زوزه
من هنوز همون التماسم واسه چند تا بوسه
مرا ببوس پاره ی تنتم لعنتی
فقط یه بوسه بعد میتونی منو نشنوی
من همون سکوتم با کلی شعر خط خطی
یه روز به خاطر این زخما میشم بستری
مرا ببوس همین الآن که دیره فردا
که بوسه عشقو زنده میکنه توو سوز سرما
من هنوز همونم گل رزی جلو تفنگا
دنبال یه رگ سالم توو تن واسه سرنگا
مرا ببوس هر چند که طعمش نفرته
بجنب یه روزی تموم میشه هر چی لذته
یه گیسوی بازی توو باد که پی قسمته
مرا ببوس مهم نیست کی ام چی قصمه
مرا ببوس این جنگو کش نده
تموم تنم زخمِ هدیه این کشوره

متن آهنگ مهیار به من چه

ﮔﻔﺘﻰ ﺗﻠﺨﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻴﻤﻮن و ﭼﻘﺪ ﺧﻮﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻠﺎ

وﻟﻰ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺬارم ﺳﺮﻣﻮ راﺣﺖ روی ﺑﺎﻟﺶ ﺣﺘﻰ ﻳﻪ ﺷﺒﻢ

ﻣﻴﭙﻴﭽﻢ ﺑﻪ ﺧﻮدم ﺗﻮی اﺗﺎق وﻟﻰ از ﺗﻮ ﺧﻮاﻫﺶ ﻧﻤﻴﺮه ﺗﻮی ﻛﺘﻢ

دارم دارم ﻳﺎد ﻣﻴﮕﻴﺮم دﻳﮕﻪ راﺣﺖ ﺑﮕﻢ ﺣﺘﻰ ﺑﻪ داروی واﺟﺐ ﻗﻠﺒﻢ

دارم ﻛﻢ ﻛﻢ ﻣﻴﺰﻧﻢ ﻗﻴﺪ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﻮ

ﻣﻴﺨﻮام از اﻳﻦ ﺷﻬﺮ ﺑﺮم ﻛﺮدم ﻓﻜﺮ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺸﻮ

ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ اﺻﻠﺎ دﻳﮕﻪ ﻫﻤﺨﻮاب ﻛﻰ ﻣﻴﺸﻰ

رژ ﻗﺮﻣﺰت ﻣﻴﺸﻪ ﺟﺎ ﻣﻦ رو ﻟﺐ ﻛﻰ ﻣﻬﺮ

ﺑﻪ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﻴﺰﻧﻰ ﺷﺐ ﺳﻠﺎﻣﺘﻰ ﺑﺎ ﻛﻰ

ردﻳﻔﻰ ﻳﺎ ﻳﻪ ﮔﻮﺷﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻜﻰ ﭘﺎﺗﻴﻞ

ﻣﻬﻢ ﻧﻴﺴﺖ واﺳﻢ اﺻﻠﺎ ﻳﺎدﺗﻪ ﻣﻨﻮ ﻳﺎ ﻧﻪ

زﻧﺪه ای اﻣﺎ واﺳﻪ ﻣﻦ ده ﻣﺘﺮ زﻳﺮ ﺧﺎﻛﻰ

ﮔﻔﺘﻰ ﺗﻠﺨﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻴﻤﻮن و ﭼﻘﺪ ﺧﻮﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻠﺎ

وﻟﻰ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺬارم ﺳﺮﻣﻮ راﺣﺖ روی ﺑﺎﻟﺶ ﺣﺘﻰ ﻳﻪ ﺷﺒﻢ

ﻗﺒﻮﻟﺶ ﻛﺮدم دﻳﮕﻪ ﻣﺎل ﻣﻦ ﻧﻴﺴﺘﻰ

ﺗﻤﻮﻣﺖ ﻛﺮدم ﺗﻮ ﻣﻐﺰم ﻳﻪ ﻗﻠﻮﻟﻪ ﺣﺮوﻣﺖ ﻛﺮدم

ﻣﺸﻜﻴﺘﻮ ﭘﻮﺷﻴﺪم و از ﺧﻮﻧﻪ رﻓﺘﻢ

دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﮕﻢ ﺑﻴﺸﺘﺮ از ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﻴﺨﻮاﻣﺖ

دﻳﮕﻪ ﻧﻤﻴﺮم ﭘﺎﺗﻮق ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ اون ﺑﻴﺎدش

دﻳﮕﻪ ﺑﺎروﻧﺎ رو ﻣﻴﺮم ﺗﻨﻬﺎﻳﻰ ﭘﻴﺎده

ﺗﻮ ﻓﻜﺮﺗﻢ ﺣﺘﻰ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﺑﻴﺎم رام ﻧﺪه

ﺗﺎ ﻋﻄﺮ ﺗﻮ اﻳﻦ دور و وراﺳﺖ ﺟﺎم ﺑﺪه

ﻣﺎ ﻗﺼﻤﻮن رﻓﺖ ﺗﻬﺶ

ﮔﻔﺘﻰ ﺗﻠﺨﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﻴﻤﻮن و ﭼﻘﺪ ﺧﻮﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻠﺎ

وﻟﻰ ﻣﻦ ﻧﻤﻴﺬارم ﺳﺮﻣﻮ راﺣﺖ روی ﺑﺎﻟﺶ ﺣﺘﻰ ﻳﻪ ﺷﺒﻢ

متن آهنگ سنگسار از بهرام و علی سورنا

(سورنا)
تو روز مرگ زندگی تو صحرای خشک
تن‌ بیابون زیر شلاق خورشید
روز مرگ حرکت و ‌باد امید
جمعیتی منتظر به فرمان مرگ
زنی رو کشیدن با زوزه بلند
از خط خونش رو‌ خاک خسته
یه کلاغ نشست رو‌ بوته های گز
یه سوار ایستاد با مویه های اسبش
سنگ ها دست ها رو‌ سرزنش می کردن
زمین گشنه خندید به خندقش
زنو ‌کشیدن به مسلخ
و زمین اونو بلعید تا گردنش
همین که فرو شد
یه لحظه سکوت شد
یکی گفت بکشید این فاحشه رو
پرتاب شروع شد
سنگ اول نفرتو زد به گونه ش
آه کشید کلاغ از بوته ها بلند شد
سنگ دوم شونه شو شکست
کلاغ چرخید دور بوته های گز
سنگ سوم شکست دندون های زن رو
سوار افتاد از زین با مویه های اسبش
یه بچه تو جمع منجمد شد قلبش
یه نظامی رفت سمتش یه دندون داد دستش
صداش زد بزن حصار جمع رفت کنار
پرتاب کرد دندونو ‌با فشار
تاب خورد و ایستاد
دقیقا مماس گونه های زن
همه چی آروم بود تا یک‌سنگ محکم
از جمعیت خورد توی چشای زن
زانوی کودک شکست روی خاک
و سر زن به روی شونه ها شکست

[همخوان]
میاد سرمای زوزه به صدات
گرگ زخمی بزن دوباره پوزه به شکار
شرح حال ما نبرد بود با پوچی
می رقصیم با هم فردای روز اتفاق
میاد سرمای زوزه به صدات
گرگ زخمی بزن دوباره پوزه به شکار
شرح حال ما نبرد بود با پوچی
می رقصیم با هم فردای روز اتفاق

دوباره کشتن جاده رو
تموم کردن یه مراسم ساده رو
تا شنیدن صدای گریه های نوزاد
جمع گفت چال کنید نوزاد و مادر رو
پیشوا گفت که می سپاریم به دنیا
شب درازه و تیزه دندون گرگ ها
جمع قبول کرد این پیشنهادو
و ‌کم کم پیش گرفت راه دهاتو

[همخوان]
میاد سرمای زوزه به صدات
گرگ زخمی بزن دوباره پوزه به شکار
شرح حال ما نبرد بود با پوچی
می رقصیم با هم فردای روز اتفاق
میاد سرمای زوزه به صدات
گرگ زخمی بزن دوباره پوزه به شکار
شرح حال ما نبرد بود با پوچی
می رقصیم با هم فردای روز اتفاق

غروب ‌پخش شد رو ظهر تابنده
انگار که اتفاقی نیفتاده بود
یه تصویر مبهم پشت کوره راه از ده
یه سوار و کلاغ و نوزاد و آینده

(بهرام)
وسط کویر تنهاییاشون
خون زن چسبیده کف دمپاییاشون
با پاهای خونی میرن سمت ده
و خیالشون راحته که شب می خوابن آروم
دست میندازن روی شونه های هم
به هم میگن عاقبت زن چه سیاه بود
غافل از اینکه یه جسد کافی نیست
واسه این همه گرگ وسط این همه بیابون
گرگا رد پاهارو می بینن
جَری می شن رد خونو میگیرن
توله هاشون هنوز کوچیکن گشنه ان
گله گنده ست وحشی و درشتن
همه باهم راه می افتن آخر
تصمیم مشخصه مسیرم که راحت
ده معلومه همونجائه ته جاده ست
و راه خیلی دور نی می رسن زیر یه ساعت
بو میاد بوی گل و آهن
همه خوابن پنجره ها بازن
خونه ها کوچیکن همه تو اتاقن
این واسه گرگا یه شکار ساده ست
دور چراغا می چرخن پروانه ها
جیرجیرکا می خونن آواز بیچاره ها
گوشت نرم نوزاد قبلی مزه کرده
گرگا میرن یه راست به سمت گهواره ها
می پرن از خواب مادرا پریشون
جیغ میکشن که گرگا زدن شبیخون
مردای ده با سنگ کف دستشون
که باقی مونده از مراسم همین امروز
ولی این سنگا این دفعه چقدر ضعیفن
با سنگ نمیشه این گرگارو بکنن بیرون
برق می زنه تو شب چشم سرخشون
می افته تیکه های گوشت نوزاد از لب دندون
وقتی وحشت میگیره همه جارو
همه قبول می کنن اولین ایده ها رو
یکی سر چوبشو آتیش زد و اورد
گفت فقط با آتیش میشه ترسوند گرگارو
دستاش از ترس یخ کرده بود و لرزید
چوب از دستش افتاد تو همهمه زوزه ها
چقدر این شعله ها وحشی و سریعن
آخ چقدر خشک و پوشالین دیوار این خونه ها
من ازون دور دیدم رقص بدنارو
دیدم آتیش عدالت گرفته فضارو
اشک شوقم چکید رو یال اسبم
وقتی بوی گوشت سوخته پر کرد هوارو
دیدم منقار لاشه خوار کلاغارو
دلم واسه مردم این ده که نسوخت هیچ
یه آتیش کوچیک روشن کردم و
تماشا کردم زیبایی انتهارو

متن آهنگ شعر بیداری از بهرام و علی سورنا

(سورنا)
این آسمون سال هاست ستاره دریده
پس بذار رعدش رو صدا بزنیم ها؟
که زندگی رو واسه اجاره ندید
پرنده ای که پروازو بی اجازه پرید
به دار کشیده شد تن غمین ما بارها
و تماشا بود نصیب کفتار ها
تو هزار زن تو هزاره غریب
کنار هزار مرد فرزند اعدام زمین
خسته از جسارت
یه شهر بعد غارت
تلاش می کنم انتخابو
اما یه کوه غم توم دفنه از شرارت
هنوزم در به در میرم
جر خورده قلبم از بس که جنگیدم
سرد و زخمی می رسه بهار
من هر بار از ته لحظه ترسیدم
رقصیدم تو سایه شیطان
در حال فرار از دست نه میلیارد انسان
تو این خلاء بیگانگی
مواجهه زخم های روحه زیر سیلان
هر بار گلوله کرد امیدو‌ رنگ خون
می خورم به پوچ
پا میشم که بدونم که زنده م
می خونم بدونی چی گذشت بمون
یه سرزمین حاشیه نطفه دارم
یه باغ از خلاء میون حفره ها دفن
تو این خاک انسان کش جویبار خون
من هر‌کی رو شناختم مرد کنارم
هر سوار آزاد رو به میله می بستن
شبانه کش هایی که از سپیده می ترسن
درنده ها رو باید درید
من اگه درنده نبودم بهم نمی رسید فرهنگ
میون کفتار ها
لا بزدلا گذشتم من از نقاب ها
رازمو توی گوش فاحشه ها خوندم
شعر‌ بیداریم می چرخه تو تخت خواب ها ولی…

مبارزه از یادمون نمیره
تو ‌این خاک مرده هر روز می رویه میله
سوز از بانگ انسان می شکنه استخون زندان رو
بخیه های سر پاره میشه
و ‌خون احساس های مرده تازه میشه
توم یه زندانی می کشه داد
تا بکاره بذرمو برابر و آزاد

(بهرام)
می‌دَمِه تو وجودم صبح و
میشکونم من این قبحو
که آدما به زبون بیارن سیاه و سرخو
خوب گوشاتو پر کن فکرتو بکن کنترل
که یاد بگیری فرق تخیل و توهمو
بریده روزگار کلی زبون تندو
کلی غول سیاه موند تو کمد
کی نشنیده که تو باغ حسرت صدای بلبل؟
هرکاری خواستی بکن
که اگه نکردی تنگ کردی کلی خلقو
دنبال این نیستم که بدم سمت و سو بهت
من همین پشت جام خوبه
یه کمی گنده میشی می بینی که جامعه
الگو بودنو چه زود میکنه فرو بهت
بعدم میخنده به سقوطت
همه یه سرگرمی ساده ایم واسه توده
و زندان یه فکره
پشت نگاه خشک و محدود و فرسوده
وقتی گم بشی تو خودت
دیگه مهم نیست کدوم ور دره خونه
من خودمو رو دوشم میکشم و توی کوچم
من از دنیا فارغم
من هم پرم و پوچم
موسیقی می شم تو گوشم
من مخلوق و خالقم
من هم تنهام و هم تو جمع
هم بیرونشم هم توشم
کلا متناقضم
ولی صاف و صادقم
میخوای بازم از این قصه ها بگم؟
دنبال سایه های توتم
بهشون فضا بده تا بهشون صدا بدم
بهار پایان حیاته واسه ما تکه های یخ
غوطه ور رو دریای قصه های مرگ

مبارزه از یادمون نمیره
تو این خاک مرده هر روز میرویه میله
سوز از بانگ انسان میشکنه استخون زندان رو
بخیه های سِر پاره میشه
و خون احساس های مرده تازه میشه
توم یه زندانی می کشه داد
تا بکاره بذرمو برابر و آزاد

متن آهنگ گرگ و میش از بهرام و علی سورنا

عقل و احساس و همه حواس
همه به کار، ای امان از این روزگار
که تو چنگش اسیرم
اسیرم، اسیرم هی اسیرم
خواب به چشامون حرومه
بس که زیبا شده زشت
شب تو وجودمه، تومه
دلم سیاهه به عشق
بذر ما خوب و گرونه
ذهنتون قابل کشت
دست ما داس زمونه
وقتشه یه فصل تازه نوشت
انگا داشتنم زوره
نمیخواستنم خوبه
هلی کوپترم تو مه پی ریش سوخته شیخ
هنوز میچکه خون از دندون خفاشای غار بهشت
ولی ماییم حقیقت شورش
جوری که ندیده کسی به چشم
ریگی ببینیم به کفشی که پاته
یه چیزی میگیم بهت نمیره یادت
جوابش هرچی که میخوادم باشه
سوالا بدجوری می کننت ساکت
نه میخوام تهدید کنم نه خواهش
نه میخوام تغییر کنه نگاهت
ببینیم کسی رو تو راه مانع
رسیدگی میشه سریع به حسابش
منم و تیغ صدام
کسی نمی شینه جام
فرقی نمی کنه رویی یا زیر نقاب
یاغیا یار، ما تاریک تریم از سمت تیره ماه
می گیره پشتتو کی؟ می بینیم کلشو ریز
با سورنا سر قرار تو عمق فاجعه
ساعت گرگ و میش

[هم‌خوان]
عقل و احساس و همه حواس همه به کار
ای امان از این روزگار
ما هنوز تو جنگیم
تا بهار کلی مونده راه
کلی نهال تو سرمای این شب تار تو خاک کردیم
نه قیل و قال کردیم
نه کسی رو خار کردیم
فقط گذار کردیم
همه رو دچار کردیم
تو ما رو نمی شناسی
تو ما رو نمی فهمی
ما یا جایی نمیریم
یا بریم برنمیگردیم نه

[قسمت ٢ : علی سورنا]
نه پشت کسی زدیم به راه
نه کسیه پشتمون، بذار
ببینیم کیه طرف ما؟
نباشیم می ره این طرف به گا
تنهایی جفت کردی با تاج
لای دیوارهای ریخته وسط خاک
پنجره رو نگه داشتی به زور
به اربابت میگی درم بذار
من خار دارم قد لب دار پاره م
مرگ زیر چهار پایم زد
میکنم لای آرواره م دفنت
به لی کشیدیم، طی کردیم راهو
میلی نموند بی رقیب
انگار زد بهتون ت ت ت تریلی
از رو خون ما نرو
سره تو لونت باش همون
تو خون و ماتم و غروب و دار
دفن شدن همه خونه ها
سرو تو خم کردی رو‌به مزدورا
عرت رو بزن با پالون جدید
د بگو نرخ فروش آدمو
جمعتون کردن خونواده تون از کف خیابونا
از کف خیابونا کشیدیم حق خونواده رو
غرور ما برا فروش آدما تو سوز راه نبود
نبوغو کوبیدیم به جای همه
ولی کسی بهرام و سورنا نشد
ساعت زوزه ست و نیش
منتظریم تا که میش برسه
شعر .. جرم .. جنگ .. جنگ
می خونیم بعد مرگ حتی نا میرا تا ابد
سلطه .. نرم .. سقف .. مرز
معنی نداره واسه اونی که مرگو معامله کرد

شعر .. جرم .. جنگ .. جنگ
می خونیم بعد مرگ حتی نا میرا تا ابد
سلطه .. نرم .. سقف .. مرز
معنی نداره واسه اونی که مرگو معامله کرد

[هم‌خوان]
عقل و احساس و همه حواس همه به کار
ای امان از این روزگار ما هنوز تو جنگیم
تا بهار کلی مونده راه
کلی نهال تو سرمای این شب تار
تو خاک کردیم
نه قیل و قال کردیم
نه کسی رو خار کردیم
فقط گذار کردیم
همه رو دچار کردیم
تو ما رو نمی شناسی
تو ما رو نمی فهمی
ما یا جایی نمیریم یا بریم برنمیگردیم نه

(سورنا)
تو ساعت گرگ و میش
رد میشم از خونه سرخم
رو خون پامالم
خونه خراب آوارم
خونه طوفان زده ها
خونه چوپان زده ها
از هر دیوار که باقی شد
هر خشت سلاخی شد

(بهرام)
تو ساعت گرگ و میش
زدم بیرون از لونه مار
از خونه فقر و دروغ و شعار
از داغ دل ما تا بوسه دار
هر کسی راهی شد
کلی نقشه طراحی شد
چه جاها که به جای ما خالی شد
و فرهنگ ما سهم سپاهی شد حیف!

(سورنا)
منم بی راهه رویا
یه بداهه عریان
میون این کویر
زخمی ترین واحه دنیام
چادر سوگم از طاقه ترکان
عطر یه زوزه م از نافه گرگا

(بهرام)
تنم خرابه پرراز
پر زوزه و خرناس
من یه جنگل متروکم
تو یه گم شدگی خودخواست
حس میشه رو دوشم سنگینی فردا
تا روز خروشم هم نشین تنهام

(سورنا)
دالان جرمم من
تالار سرخم
نه خار زیر پالانم
آزاده گرگم من
سرخم مثل مادر شب
سرخم‌ مثل آذر و رعد
سرخم مثل تاول و درد
سرخم مثل آخر خط

(بهرام)
حق تو کفرم من
زخم سرد و خشکم من
بلعیدم یه طوفانو اما توی آرامش صبحم من
تیره م مثل دامن مرگ
تیره م مثل خاکم و سنگ
تیره م
چشماتو ببند
یا بیا تو باغ یا در باغو ببند

(سورنا)
من زنده م آبو بند
طعم ناب رو ببند
آفتاب رو ببند
از رو صورت پاره و زخمی ما
با جراحت و جریده قاب رو ببند
بعد ولوله تو بیابون ستم
بعد زلزله ستون و طاقو ‌ببند
آخرین پنجره های رهای بی تاب دیوار خراب رو ببند

(بهرام)
دست و پامو ببند
جاده ها رو ببند
اگه می تونی دهن ما رو ببند
آخر بازی همینجاست
در بیت و میت و دربارو ببند
تا آخرین سربازو بزن
تا آخرین رگبارو ببند

(بهرام و سورنا)
همین درده و همین دغدغه ست که نزدیک کرد ما رو به هم

متن آهنگ مهلکه از بهرام و سورنا

[قسمت ١ : بهرام]
شنیدم انقدر سخنِ زور
تهدید و خط و نشون
که داره میاد از گوشم خون
بزرگ نشدم تو پرِ قو
حریفم نشد بدون کسی
اگه شده بگو کو؟ کو؟
پازلتون نمیشه جور
تیکه‌هات نمی‌ره تو
خمی نمیاد رو ابروم
بازی سرِ چیه؟ بپیچید بهش
جدیاشون پیش مائن، نمیاید به چشم
نمیاید به گوش
قلمم تک و تیز و تنده
بیست ساله می‌چرخه هنوزم غلاف نشده
ابراهیمتون تبرش کنده
بگو من تنها بتی‌ام که خراب نشده
تلمبه‌ی کی کرده کله تو گنده؟
بگو هنوز قدرِ غبغب من باد نشده
هرکی می‌خواد بفهمه بره دوراشو بزنه
ولی آینده‌شو پیش ما خراب نکنه
قلمم کلاشه، جای گلوله‌ها واژه
بچکونم ماشه خون بدخواهام می‌پاچه
بگو هرکی دلش می خواد با ما آشنا شه
جای ما تو کتابائه نه پشت ویترین تاجر
خاطرات مائه که هنوزم تو خیابونائه
بلیط ماها رو نمی فروشن پشت باجه
میگیم هرچی بخوایم، راجع بهت نمیشیم ساکت
برام فرقی نداره رو سرت عمامه یا تاجه

[قسمت ٢ : بهرام]
زندگی چیه جز دو تا دوست، غذا و سفر خوب؟
که اونم گرفتن ازمون
رفیقامونم زدن از پشت
روم گذاشت اثر سوء
نشون میدم به همه دندون
دستام می‌برن بالا از کوه
پام مال راهای دور
مقصدم همیشه نامعلوم
عمرمون رفت با غرولند
گذشت به جستجو
ولی نکشیدیم زیر و رو
نکشیدیم زیر و رو
زندگیمو تف می کنم تو روی رفیقای خائن، دشمنای بی وجود
حکومت فاسد جامعه بی شعور
متنفرم از همه تون که یه کشوری ساختین که مظهر ظلمه
روزی نیست که زندگیمونو حراج نکنه
هر گهی می‌خوریم همه‌ش جرمه
زنده نمی مونه کسی که خلاف نکنه
دم حجله‌ها پر از جسد گربه
حکمی نمونده که قاضیتون برامون نبره
توی بدنامون پر شد از ترکش سربت
انگور خشممون هنوز شراب نشده
ما موندیم و کلی دروغ و غرور کاذب
کلی دست پشت پرده، کاسه زیر نیم کاسه
من فرزند فرهنگ مسمومتون نیستم
من مادرم قصه‌ست، پدرم آوازه
این یه جنگه بین من و عقاید مردمم
من که از اولم گفتم، بگو باورم کنن
اینا نمی خوان بفهمن من چی میگم
میگن پیچیده م
هل نشو پاتو بردا از رو دمم
جایی که ما باشیم میاد بوی خون تازه
قلندر بیداره هنوز شبمون درازه
آدمایی مثل ما تو جامعه زیاده
که شعرمون هنوز واسشون هویت می‌سازه
خاطرات مائه که هنوزم تو خیابونائه
قلم ماهارو نمیشکونه زور ظالم
ورقمون نمیشه تو دستتون مچاله
تا نیومدم سر وقتت خودت برو پی کارت

[قسمت ٣ : علی سورنا]
یه خشم کهنه زیر پوست زمان
یه هروئین لخته تو مغز همه
من هنوز قلبم میزنه
چیزی نمونده که از دست بدمش
میگم ..
هنوز هست کسی بخواد پی من بگرده
سفت و محکم رو ‌به جریان مرگ
ترافیک لاشخورا دونه دونه کم میشه
این جریان تازه همه رو رنده کرده
پس از تاریخ بپرسید
نه از بردگانِ برده دارِ ترسوی صحنه
ما زنده بودیم و همین بس بود
که دلیل محکم مرگه
راه نرو رو‌ پنجه لا جسدهای خواب
بکن تو مغزت مبارزه سخته
به این جمع کسی دعوتت نکرده
بجنگ با جنگش …برقص با رقصش
من کفرم که نمی‌ماله زهد
بده منو به توبه نامه لو
زوزه میدم به گرگ‌های لخت
باشعر…
قلّاده ت رو تف کن، مونده اگه هنوز واست راه نو
سگ سازمانی بیا بگیر پاچمو
جوری بیتو می‌کوبم
که چرک بزنه از تو سوراخ دماغتون با فلو
سیرک صلح با طعم شیک جرم
که توی ایدئولوژی‌ها میده فرم بهت
هیپ هاپ تا ابد جرمه
تو دنیایی که کلی پلیس ریخته پشتش
بده بره سینه به سرخی
ما که خلافکاریم، بذار گیر بده عرف
این ارشاد یه گرگه تو میشِ جلوت
من هنوز یه شیر تومه، می‌ده تلوت
پس …
هم قبله ام به جرمم
هنوزم زنده ام به تخمم
باده پشتم و غریبم به کشورم
من اصلا قانونتونو ندیدم که بشکنم
و زندگیم یه ارکستر و سازم این هراسش
کشتن پدر بالاترین فرازش
فالش زدم گام عشقو گمراه تر از پیش
نبضو گم کردم، افتادم از ریتم
وسط این زمین تار و شرارت بی انتهای قلب منطقه
و توی خایه مال تو اوج حل درد و مسئله
چه می‌فهمی از قانون و جرم حمل حنجره
این نرم اوله تو اوج درد طبقه
بکش تا کشته نشی توی قلب مهلکه
به جرم درد .. به جرم رقص.. به جرم فقر ..
بالاخره یه گوشه کنج بند بشین و زل بزن به پنجره
دکوره رعد عربده شیر مرده بعد حلقه
رقص ما جا خالی تیر توی سنگره
زندگی سخته اما بعد هر دفعه
به خودم میگم باید بجنگی وسط جنگل..هی..
تو سلول دفن زیر خبر پر از رعشه
ادبیات ماها توقف لحظه ست
تا میله ها زنده باشه ما به عکسش
درخت می کشیم از قلب دفتر شکسته
مهم نیست قلب هامون زخمه
مهم‌ بودنه این انتخاب جبره
پر کن هر ساغر رو به زخمت
که حضور ما ترکیب آهن و‌ درخته…