متن اهنگ سوگند و هیپهاپولوژیست مریض هم
مرا ببوس من آخرین سکوتم
پرام باز بین اونا که عاشق سقوطن
دکتر خودم رفتنیه عاشق خروجه
من خودم رفتنی ام دیگه بهم نزن گلوله
مرا ببوس با اینکه زخمای عمیقم بازه
که حتی با آنتی بیوتیک هم میمونه تازه
هممون میریم پس دیگه کی خونه رو بسازه
من هنوز محکومم واسه این شعر بی اجازه
مرا ببوس که من آخرین شهر بی دفاعم
یه آسمون تاریک ابریِ بی ستاره ام
مرا ببوس برای بغض آخرین نگاهم
منم یه روزی میرم اما بازم موندگارم
مرا ببوس حتی بین برف و بارون
از سر مستی چک زدم توو روی خط قانون
میدونم کندن از این سرزمین نبوده آسون
یه هوای مه آلود جنگل و صدای بارون
هنوزم بدهکارم به کنارت چند تا بوسه
تاریک ترین لحظه ی هر شبی نزدیک روزه
حتی برّه ها بترسن از صدای زوزه
من هنوز همون التماسم واسه چند تا بوسه
مرا ببوس پاره ی تنتم لعنتی
فقط یه بوسه بعد میتونی منو نشنوی
من همون سکوتم با کلی شعر خط خطی
یه روز به خاطر این زخما میشم بستری
مرا ببوس همین الآن که دیره فردا
که بوسه عشقو زنده میکنه توو سوز سرما
من هنوز همونم گل رزی جلو تفنگا
دنبال یه رگ سالم توو تن واسه سرنگا
مرا ببوس هر چند که طعمش نفرته
بجنب یه روزی تموم میشه هر چی لذته
یه گیسوی بازی توو باد که پی قسمته
مرا ببوس مهم نیست کی ام چی قصمه
مرا ببوس این جنگو کش نده
تموم تنم زخمِ هدیه این کشوره